|
مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجان مدار بر تجربیات آزار دیدگی در زنان قربانی خشونت خانگی در تعامل با خودجرحی
|
سیده سعیده قربانزاده    ، آذر کیامرثی* ، عباس ابوالقاسمی |
| استادیار، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران. ، A.Kiamarsi@iauardabil.ac.ir |
|
|
چکیده: (147 مشاهده) |
مقدمه: خشونت خانگی جزء مسائل اجتماعی با قدمت جامعه است و به سبب گستردگی اثر آن، آسیب‌شناسی و درمان این پدیده همواره مورد توجه درمانگران بوده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجانمدار بر تجربیات آزار دیدگی در زنان قربانی خشونت خانگی در تعامل با خود جرحی بود.
روش کار: روش اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری زنان متاهل قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به بهزیستی شهر تهران در سال 1401 بود. تعداد 60 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و یک کنترل جایگزین شدند. گروههای آزمایش تحت درمان مبتنی بر شفقت خود و درمان هیجانمدار قرار گرفتند. از پرسشنامه همسرآزاری، سیاهه خودجرحی و پرسشنامه کودک آزاری ایرانی به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تحلیل دادهها از به‌دست‌آمده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر با نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور اثربخشی معناداری بر تجربیات آزار دیدگی داشته است(05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که زوج درمانی هیجانمدار اثربخشی بیشتری دارد(05/0>P).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، میتوان گفت که درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجانمدار میتوانند به عنوان شیوههای درمانی مناسب برای بهبود تجربیات آزار دیدگی زنان قربانی خشونت خانگی به کار برده شوند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: همسرآزاری، شفقت خود، خشونت خانگی، درمان هیجانمدار، رفتار خودجرحی. |
|
|
|
نوع مطالعه: پرستاری توانبخشی |
موضوع مقاله:
علوم رفتاری و روانی(روانشناسی، مددکاری و...)
دریافت: 1402/5/5 | پذیرش: 1402/10/7 | انتشار: 1403/1/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
